Στού Μαρτιού τές πέντε δέκα
μαραγκός ψωλές πελέκα
και μεγάλες και μικρές
από τές μαρμαρινές.
Τό ‘μαθάνε τά κοράσια
καί τόν διπλοχαιρετούσαν.
Τ’άκουσε η κυρά γουμένη
στή χαρά της τόνε παίρνει.
– Μαραγκέ μου γειά σου, γειά σου
τί καλή πού είναι η δουλειά σου’
νά μού κάμεις μιά ψωλή
καί μεγάλη καί χοντρή
νά τή βάλω στή μεριά μου
νά θαραπαεί η καρδιά μου.
Νά χαρείς καί τόν Κωστή
κάμε μιά χοντρή σωστή.
Νά χαρείς καί τό Μιχάλη
κάμε μιά χοντρή μεγάλη.
Νά χαρείς καί τό Γιαννάκη
τό κεφάλι σάν πινάκι.
Όταν μπαίνει στά μεριά μου
νά δροσίζεται η καρδιά μου.
————————————————————————————————————————————————————————————————————-
Aνέβηκα στή Ζαγορά
κι αγνάντεψα τό Βόλο
δυό δαχ’λα είναι τό μουνί
αλάργα από τόν κώλο.
Καί τώρα πού τελείωσα
περάστε ένας ένας
νά πιάσετε τ’αρχίδια μου
γιά νά σάς πάει γούρι.
————————————————————————————————————————————————————————————————————-
Α ν ε μ ό ε σ σ α 
Οι αποκριές περάσανε αλλ΄΄α εγώ τώρα αννακ΄΄αλλυψα τη σελίδα αυτή. Σας αφιερρώνω ένα Λημνιό τρραγουδάκι σχχετικό:
«Εδεκεί που άλλαζα
κι τον μπούτσο μ’ άγκμπομνα
τι μογάλο θάμα εναι τούτο
φσκοκνικάρσε σα ντο γκούρκο
Τρέχα Βώτα μ’ στο γιατρό
για το θιο δε τον βαστώ
με ξεσέρεν’ να με γυρ’
κάμεν’ μόνε γι’ αγκμπιστήρ’
Ο γιατρός δε ντον αγκμπά
αραθύμσε κι εν φωτιά
μόνε γω θα σε τον σώσω
και να σε τον μπεκρυγιώσω
Θελ’ δροσά και θελ’ λαδέλ’
θελ’ και κάλο με κδουνέλ’
πα’ στο μνι μ’ α τον αγκμπήξεις
κι ύστερα α με τον μπήξεις».