Mα , πώς ματώνει τόση δύναμη στον ύπνο .
Αρπάζομαι από την πληγή του κόσμου
και ξυπνούν τα έλατα μόλις χαράξει στις κορφές
το μέγα πορτοκάλι ΄ σκουντάνε τη σιωπή
(ομίχλη αφράτη ξαπλωμένη αποβραδίς
σαν το πιστό στα πόδια τους σκυλί ) :
<<Άντε κορίτσι μου για ύπνο. Άντε κι έχουμε δουλειές! >>
Στη μεγίστη ,πολίτη ! Πού είσαι , μωρέ ;
Βόσκεις ακόμα αστέρια ;
Δεν βρήκαν άκρη στο Οτέλ ντε Βιλ .
Καταραμένο μέρος !
Κι εκείνος ο μικρός ,εκείνος ο…
Τριγυρίζει μονάχος του . Δεν λέω,
η εξέγερση των Κομμουνάρων
είναι η πρώτη στην ιστορία προλεταριακή επανάσταση
και η Κομμούνα η πρώτη εργατική εξουσία.
Αλλά μόνος του ; Εκείνος ο… πώς τον είπαμε ,πολίτη; >>
<<Δεν θυμάμαι ,καπετάνιε ! Τι θυμήθηκες τώρα ! >>
<<Δεν θυμάσαι ! Δεν θυμάσαι !
Μυρίζει ο τόπος σκίνο και θυμάρι κι εσύ δεν θυμάσαι !
Κρίμα , να πάρει ο διάολος !
Μέρες που πάει ο θάνατος και βρίσκει ! >>
<<Όχι ,βέβαια ,καπετάνιε !
Ο θάνατος γυρεύει κόκαλα για τα δόντια του στην Κίνα΄
κι είναι σκοτάδι τώρα εκεί >> .
<<Μα φυσικά , πολίτη ! Άντε ξημέρωσε ,πια .
Ησύχασε τα κλαδιά σου .
Πότε είπαμε σε παραχώσανε εσένα ;>>
<<Στις 15 του Μαγιού ,στα 1823 ! >>
<<Με πέρασες , πολίτη ΄
Στις 15 Μαίου ,του 1947 , εμένα !>>
<<Με λάκκους μετράει ο κόσμος τα όνειρα ,καπετάνιε !>>
<<Με λάκκους ,πολίτη, αλλά …
για ποιο πράγμα είπαμε πως ξυπνήσαμε μια μέρα
και θεωρήσαμε ανάξιο να κρύβουμε τις απόψεις
και τις προθέσεις μας ,δηλώνοντας ανοιχτά
πως οι σκοποί μας μπορούν να πραγματοποιηθούν
μονάχα με τη βίαιη ανατροπή …
ποιου πράγματος , πολίτη ;>>
<<Δεν ξέρω . Νομίζω … ένα συμβάν ήταν …
ανάμεσα στα χόρτα και τις δροσιές .
Χιόνιζε , ο κόσμος …μας έλεγαν τρελούς .
Εμείς ,αν δεν ήμαστε τρελοί ,
δεν θ’ αρχίζαμε χορούς στα λιανοχορταρούδια ,
γιατί θα σκεφτόμαστε πρώτα για πολεμοφόδια ,
καβαλαρία ,πυροβολικό ,τις αποθήκες
και τα μαγαζιά μας ΄ και θα μετρούσαμε τη δύναμη
τη δική μας και του Άλλου τη δύναμη .
Και τώρα που αποτύχαμε δεν μας λένε τρελούς,
αλλά καταραμένους κι αναθεματισμένους.
Και είμαστε σαν το καράβι ,
που δεν έμεινε στο λιμάνι δειλό κι ανάξιο,
αλλά σηκωθήκαμε με τέτοια φουρτούνα
και τέτοιον άνεμο κι έλεγαν : Ιδού παλικάρια
που πηγαίνουν να πουλήσουν ,
να γυρίσουν πίσω ευδόκιμοι
και όχι αναλυτές των συνθηκών ‘ .
Κι όταν γυρίσαμε μισοπνιγμένοι :
‘ Δες εκεί κάτι παλιάνθρωπους ΄
πήραν τον κόσμο στον λαιμό τους ‘.
Μα ποιος μπορεί να γνωρίζει τις συνέπειες ; >>
<<Έτσι είναι , πολίτη . Αν τις γνωρίζαμε
πως θα μπορούσαμε να δώσουμε ύπαρξη
σε κάτι που δεν έλειπε ευθαρσώς
από αυτόν τον κόσμο ; >>
<<Με λάκκους μετράει ο κόσμος τον κόσμο >> .
<<Ε , μη σε παίρνει κάτω η θεμελίωση των από καρδιάς .
Όλα επανεκκινούν , ανά πάσα στιγμή ,
όταν είναι αρκετά υπερβατική η εκκίνηση .
Κάποια στιγμή , κάποιος θα βρει
μιαν ακόμα όπερα του Βιβάλντι >> .
<<Έτσι είναι , καπετάνιε >> .
<< Αφού τα έλατα πιάνουν κουβέντα για τον θάνατο
κι ο άνεμος γεννάει λιακάδες στα πανιά με τα θυμάρια >.
<< Αληθώς ! >>
<< Αληθώς , πολίτη ! Δεν ξέρεις πότε οι δρόμοι
εγκαλούν τις δροσιές στα οδοφράγματα ,
κι αυτός ο μικρός , αυτός ο … >>
<< Ρεμπώ , καπετάνιε ! Ρεμπώ ! >>
<< Ναι , Ρεμπώ . Μικρός , αλλά …
Τι γίνεται εκεί κάτω , πολίτη ; >>
<< Δυο σκελετοί διεκδικούν έναν κρεμασμένο , καπετάνιε >> .
<<Τζέιμς Ένσορ δεν είναι αυτό ; >>
<<Ακριβώς ! >>
<<Στη μέγιστη , πολίτη ΄ προφταίνουμε ακόμα ! >>
( απόσπασμα : ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΕΚΤΟ.)
η σημαία απά το τήWikipedia
Α ν ε μ ό ε σ σ α 