Βραδυνό ταξίδι στην Μυτιλήνη

Ένας ο δρόμος  της ανάμνησης, *δυο οι  ιστορίες των παιδιών της Μυτιλήνης.
Οι αναμνήσεις και τα παιδικά τραύματα  του Κωστέλη
και η αποβολή από το σχολείο του Σωκρατέλη .
Μέσα από μια κινηματογραφική ταινία, το Ταξίδι στην Μυτιλήνη του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη
και από μια ανάμνηση σε μια εβδομαδιαία εφημερίδα της Αριστεράς , του Σωκράτη.

*Στην κινηματογραφική ιστορία ο  Κωστάκης επιστρέφει μετά απο πολλά  χρόνια απουσίας στο εξωτερικό (περί φυγής πρόκειται )
και η επιστροφή του είναι μια πάλη με τα τραύματα  που στιγμάτισαν την παιδική του ηλικία ,και ενός κόσμου που γκρεμίστηκε .

**Η δεύτερη ιστορία τυπώθηκε το Σάββατο 16 Ιουλίου στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς
μας μιλάει για μια μπουνιά που έδωσε ο νεαρός Σωκράτης για πρώτη και τελευταία φορά
σε έναν νεαρό που ήταν όλο φιγούρα και προκαλούσε σαματάδες.
Την πρώτη κινηματογραφική ιστορία όσοι μένετε στον Βόλο μπορείτε να την δείτε
στον Θερινό κινηματογράφο Εξωραιστική όπου και παίζετε έως την Παρασκευή
ενώ την δεύτερη την παραθέτω εδώ ολόκληρη όπως τυπώθηκε στην εφημερίδα.

Με τον Μιχαλάκη ήμασταν συμμαθητές στο γυμνάσιο, στη Μυτιλήνη. Ήταν λίγο λιανός στο σουλούπι και στα μαθήματα όχι και τσακμάκι, όμως ήταν από τρανή οικογένεια του νησιού. Μεγαλέμποροι, κτηματίες και πολιτευτές το σόι του.
Πάντα καλοντυμένος και μυρωδάτος στο σχολειό, ήταν ο μόνος που έβαζε τις καθημερινές κολόνια, από τις μάρκες, όχι από τη χύμα λεμόνι της κυρα-Θοδώρας.
Η παρέα του ήταν της «καλής κοινωνίας», κάτι τσογλανάκια κακομαθημένα, που τους έδινε χρήματα να νοικιάζουν μηχανάκια, τους κέρναγε κι εκείνοι όλο τον κολάκευαν και τον φώναζαν Μισέλ. Εμείς το φωνάζαμε «ο Φιάκας», γιατί όλο φιγούρα, πρόκληση και σαματάδες ήταν.
Τα σαββατόβραδα, στο «νυφοπάζαρο» της προκυμαίας, οι κοπέλες δεινοπαθούσαν από τον Μισέλ. Έβριζε, προκαλούσε, απειλούσε και αν τύχαινε ο πατέρας καμιάς κοπελιάς να ήταν στη δούλεψη του πατέρα του, γινόταν πρόστυχος.
Νταής και στα διαλείμματα στο σχολειό, μαζί με την παρέα του. Όπου εύρισκαν αδύναμο και του χεριού τους, η «καλή κοινωνία» του άλλαζε τα φώτα.
Δεν τον χώνευα, ούτε αυτός εμένα, ίσως γιατί η κούκλα η Μυρσινούλα που τη κυνηγούσε μήνες του είπε δημόσια:
– Μη μου ξαναμιλήσεις, εγώ τα έχω με τον Σωκράτη
Είχαμε στη τάξη μας και τον Πετράκη.
Ένα φτωχόπαιδο από τον Συνοικισμό, κοκκινομούρη, άσχημο και στραβοκάνη, που το φωνάζαμε «τσίτα».
Των παθών του τον τάραχο τράβαγε ο Πετράκης από τον Μισέλ και την παρέα του.
Κάθε μέρα η μάνα της «τσίτας» του έδινε σε μια χαρτοσακούλα λίγες ελιές και μια φέτα τουλουμοτύρι για το μεγάλο διάλειμμα. Μια μέρα, τσακώνω το Μισέλ να αδειάζει τη χαρτοσακούλα στο χώμα και να βάζει μέσα καβαλίνες.
– Γιατί ρε το κάνεις αυτό;
– Γιατί έτσι γουστάρω, μου απαντά.
Ασυναίσθητα του ρίχνω μια μπουνιά στη μούρη, πάρ’ τον κάτω και γεμίζει αίματα.
Με το που βλέπω τα αίματα, λιποθυμώ. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που χτύπησα άνθρωπο. Ο γυμνασιάρχης μου είπε πως αν ζητήσω συγγνώμη από το Μισέλ και το πατέρα του, που ήταν παρών, τέλειωσε το θέμα.
Δεν το έκανα και έφαγα «τριήμερη αποβολή για αδικαιολόγητη βία και απρεπή συμπεριφορά».
Ο Μισέλ ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη από τον Πετράκη.
Φεύγοντας από το γραφείο του γυμνασιάρχη, ο κύριος Βύρων, ο χημικός μας, μου χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι.
Πριν από δυο χρόνια, σ’ ένα βιβλίο-αφιέρωμα στους αντιστασιακούς εκπαιδευτικούς της Λέσβου, είδα τη φωτογραφία του κυρίου Βύρωνα στη Μακρόνησο.
Μάλλον ο Μισέλ θα φταίει που δεν μπορώ να καταδικάσω «τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Ίσως και το χαμόγελο του κυρίου Βύρωνα.
ο Σωκράτης

Aνάσταση

Ας υψώσουμε πια θριαμβικές τις αψίδες των δαφνών, και τις πολυτελείς της πασκαλιάς γιρλάντες. Κάτι πολύ χαρμόσυνο μυρίζει μέσα στον αέρα, αδελφοί μου. Κάτι πολύ χαρμόσυνο και μεγάλο. Κοιτάχτε κατάματα τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς. Μέσα στα μύχια των αγρυπνισμένων ματιών τους θα συλλάβετε την ανησυχία της φοβερής προσδοκίας, και τον τρόμο του μελλούμενου θαύματος

Δείτε όλο το χρονογράφημα του ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΗΒΗΛΗ  στά>>>>   

 >>>>enthemata.wordpress.com

Εδώ είναι Βερολίνο,υπουργέ προστασίας του πολίτη.

Ο φασισμός, ο ρατσισμός, η εξύμνηση της ναζιστικής ιδεολογίας δεν είναι μια γνώμη, αλλά ένα έγκλημα!

Αρχές του Βερολίνου ανακοίνωσαν σήμερα την  απαγορεύση  σε  μιά νεοναζιστική οργάνωση και εισέβαλαν δύο διαμερίσματα, καθώς και  στο σπίτι του ιδρυτή της.

Τα μέλη αυτής της οργάνωσης, των οποίων ο αριθμός εκτιμάται σαράντα με εξήντα  άτομα,

δεν δίσταζαν να παρελαύνουν στους δρόμους ντυμένοι με μαύρες στολές

εξυμνόντας την βία και την τυραννία του εθνικοσοσιαλισμού.

Ωχ μανούλα μου .

Στέφος Γρηγόριος.
Μοναστηριώτης(Βitola) τρομοκράτης στα χρόνια του Μακεδονικού αγώνα
επικεφαλής των παραστρατιωτικών τμημάτων της ΑΝΤΑΤ κατά την ανακατάληψη της περιοχής
τον Σεπτέμβριο του 1916,  υπαίτιος μαζικών εκτελέσεων  (καθώς και της βίαιης εκκένωσης
και συστηματικής λεηλασίας της ίδιας της πόλης της Φλώρινας. )
Σε όλο τον κάμπο της Φλώρινας το όνομα του καπετάν Στέφου του μακεδονομάχου
προκαλεί τον τρόμο.
Τα χωριά Σέτινα, Κουσουράτ, Νερέτ  χρόνια  στενάζουν κάτω απο τον βούρδουλα του.
Ο  καπετάν Στέφος δεν είναι κρυμένος ληστής.
Όχι. Είναι έντιμος πολίτης και φίλος τών τοπικών αρχών.
Κοματαρχίσκος του Κονδίλη και υποψήφιος στίς  εκλογές.Είναι παράγοντας.
Δολοφόνησε δεκάδες φτωχούς αγρότες και ονομάζονταςσε    κομιτατζή  σε ξεγράφει
απο τον κατάλογο των ζωντανών.
Στύλος κολόνα του εθνικοφασιστικού συλλόγου ο Παύλος Μελάς.
Στούς εκτοπισμούς είχε πρώτος και καλύτερος το δάχτυλο του.Πρίν κάμποσο καιρό πρίν φύγει
απο την Φλώρινα ο διοικητής της αστυνομίας ο κανίβαλος Πετράκης,οι δυό τους ήταν αχώριστοι φίλοι.
Τόσο ταίριαζαν τα αιμοβόρα ένστικτα.
Αυτή όλη η δράση της σπείρας του ¨΄Παύλου Μελλά’  είναι τόσο γνωστή στην Φλώρινα
που και τα παιδάκια βλέποντας στούς τοίχους επιγραφές και την φωτογραφία του υποψήφιου καπετάν Στέφου
τρέχανε να κρυφτούν ξεφωνίζοντας.  Λέλε  Μάικοοοοοο…..  (Ωχ μανούλα μου)
Ριζοσπάστης  23-10-1933
Ένα ακόμα ντοκουμέντο για την Εθνική κυριαρχία που χαρακτηρίζει την περιοχή,απο αρθράκι τοπικής εφημερίδας.
Φωνή του λαού(Φλώρινα) 19-10-1930

Βασιβουζουκισμοί ανήκουστοι, σατραπισμοί φοβερώτατοι,
μη σημειωθέντες ούτε κατά τούς μαύρους χρόνους της Τουρκοκρατίας, λαμβάνουν  χώραν σήμερον ολίγον έξω
της Φλωρίνης  εις το χωρίων Αχλάδα(Κρουσοράτη).
Επειδή κατά κακήν τύχην δεν απηλλοτριώθη το τσιφλίκη της Αχλάδας
έχει καθήσει εις τον λαιμόν των γεωργών.Ο κ.Στέφος και ως ενοικιαστής η ως αντιπρόσωπος του Μπέη(Σούμπασης)
εισπράτη παρά των γεωργών το αναλογούν  εις τον Μπέη γεώμορον (κεσήμ).
Κατά την είσπραξιν όμως του δήθεν δικαίου του Μπέη,δια να αποσπάση όσο το δυνατόν
μεγαλείτερον μερίδιον, υβρίζει, απειλεί, τρομοκρατεί, δέρει δια χειρών, διά ποδών, διά ξύλου,όταν τύχη να έχη
τοιούτον πλησίον του, και εν γένει τυραννεί  κατά τοιούτον τρόπον τους γεωργούς,
ώστε να τρέμουν ούτοι εκ φόβου, και να προτιμούν τον θάνατον αντί της άθλιας και μαρτυρικής ζωής.
Προ ημερών μίαν Κυριακήν κατά τον τρύγο των άμπέλων, έδειρεν ανηλεώς τον εκ τών προκρίτων του χωρίου
γέροντα κ. Τάλεν Ντώνε, διότι απέκρυπτεν δήθεν το πραγματικόν ποσόν των σταφιλίων
το οποίον κατά τον Στέφον είχε τρυγιθή κρύφίως,  ενώ εφέτος σταφύλια σχεδόν δεν υπήρχον.
Ο σεβάσμιος γέρων με κατάμαυρον το σώμα του απο το άγριον ξυλοκόπημα  ήλθεν εις Φλώρινα
και επέδωκε μήνυσιν εναντίον του κ.Στέφου Γρηγορίου, επισυνάψας και πιστοποίησιν ιατρικήν
περί των μωλόπων του σώματος του.
Και αυτοί μέν είναι οι παλληκαρισμοί (βανδαλισμοί δηλαδή και βασιβουζουκισμοί) του νεαρού αυτού Μπέη της Αχλάδας.
Ερωτούν όμως οι δυστυχείς χωρικοί, είνε ελεύθεροι πολίται η είνε είλωτες του αίσχιστου είδους;
το κτήνος αυτό, στην κατοχή συνελήφθη απο τον ΕΛΑΣ και εκτελέστηκε,

στο Βόίο το 1943.

πηγή:Aρχειοτάξιο Ιούνης 2009

αναδιάρθρωση της εργασίας στο εργατικό δυναμικό  ,απολύσεις εργαζόμενων,αλλού οικειοθελείς αποχωρίσεις,
σε όλη την Ευρώπη,και στην Ελλάδα ,το κεφάλαιο και τα στελέχη των επιχειρήσεων που το υπηρετούν
σκύβοντας  το κεφάλι και πνίγοντας την φωνή τους,διαλύουν τα θεσμικά εδώ και χρόνια κατοχυρωμένα δικαιώματα  των εργαζόμενων,
Υπάρχουν όμως μικρές εστίες αντίστασης .
Όπως αυτή που έγινε και σήμερα στην Γαλλία στο εργοστάσιο  Michelin Montceau-les-Mines
όπου οι εργαζόμενοι μαζί με το σωματείο τους
κρατούν τέσσερα διευθυντικά στελέχη συμπεριλαμβανομένου και του διευθυντή.
Στο εργοστάσιο μειώνονται οι θέσεις κατά 1093 από το 2010 στο όνομα της αναδιάρθρωσης.
ΟΙ εργαζόμενοι ζητούν  να παρθούν πίσω οι δύο απολύσεις που γίνανε χθες
σε εργαζόμενους που αρνήθηκαν να εργασθούν σε διαφορετική εργασία δίχως να έχουνε εκπαιδευτή.

πηγή: Le Mont

Σέ Κομοτινή και Ξάνθη!

<<Όλλα τα επίσημα έγγραφα στην ΚΟΜΟΤΙΝΗ-ΞΑΝΘΗ
Θα δημοσιεύονται επίσημα και στην Τουρκική γλώσσα!!
Αυτή την απόφαση πήρανε τα Δημοτικά συμβούλια των πόλεων!!>>

(καλά μην βαράτε !!εδώ είναι Ελλάδα!δεν γίνονται αυτά
γράφουμε και καμιά <<μαμακία >>για να περνά η ώρα!)

Gostivar

Σέ μια πόλη της ΠΓΔΜ  το Gostivar  το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε

όλα τα έγγραφα να δημοσιεύονται και στην Τούρκικη γλώσσα.

Macedonian city adopts Turkish as official language

Macedonia’s Gostivar city will begin using Turkish as an official language in addition to Macedonian and Albanian.

A draft law submitted by members of the Macedonia Turkish Democratic Party was unanimously accepted by the city council of Gostivar and the law has made Turkish an official language within the boundaries of Gostivar city.

According to a statement issued by the Gostivar city council, all official documents, stamps and communication would be published also in Turkish.

Mayor of Gostivar, Rufi Osmani, said Thursday that the law will go into effect on January 1, 2010.

10 percent of the population in Gostivar is Turkish.

Μουσουλμάνα και Ευρωπαία.

Caroline Boston

Caroline Boston. Μουσουλμάνα Νορβηγίδα ,κάνοντας διακοπές δεν την άφησαν να κολυμπίση!
Δέν είχε πρόβλημα να κολυμπίση στην Νορβηγία στην Σουηδία,
και είχε σε Μουσουλμανική χώρα και συγκεκριμένα στην ΑΙΓΥΠΤΟ.
Βάλε ρε κούκλα στριγκάκι!! να μην έχεις κανένα πρόβλημα…..

Σταυροφόροι Αμερικανοί στρατιώτες

Σταυροφόροι μάρτυρες του Ιησού, Αμερικανοί στρατιώτες ,παρότι απαγορεύεται o προσηλυτισμός από την στρατιωτική διοίκηση
των ΗΠΑ , μοιράζουν την βίβλο σε πολίτες μουσουλμάνους!! στο Αφγανιστάν τυπωμένη στην γλώσσα παστούν.
Εδώ μπορείτε να δείτε το βίντεο που πρόβαλε ο τηλεοπτικός σταθμός Αl Jazeera.

Επίσης από το διαδίκτυο οι Ταλιμπάν και όχι μόνο αυτοί, ζήτησαν από τον Πάπα Βενέδικτο XVI,

να σταματήσει της ανόητες ενέργειες των σταυροφόρων
και απειλούν με σοβαρές συνέπειες.

Το μυστικόν της Εικασίας

Αυτή είναι η παράδοσις του ωραίου τροπαρίου

εις τον οποίον

μια καλονή και ένας αυτοκράτωρ

συνεργάσθησαν

και το οποίον

εγκλείει εντός του

μίαν τραγωδίαν

έρωτος.

«Κύριε, ή εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…».

Δεν γνωρίζω παράδοσιν, η οποία περισσότερον θα ηδύνατο να δώση αφορμήν εις δραματικόν αριστούργημα εις τον Ίψεν, ή και εις ειρωνικόν αριστούργημα εις τον Ανατόλ Φρανς, όσον η του τροπαρίου της Κασσιανής ή μάλλον της Εικασίας, το οποίον εψάλη χθες εις τας εκκλησίας.

Την παράδοσιν την γνωρίζετε όλοι, και επειδή συνδέεται με τους «Ισαύρους» και αναφέρεται εις τον τελευταίον των Εικονομάχων, είνε και επίκαιρος και ενδιαφερωτέρα.

Πρόκειται τωόντι διά τον Θεόφιλον τον υιόν Μιχαήλ του Τραυλού, τον οποίον ανελθόντα επί του θρόνου η μήτηρ Ευφροσύνη ηθέλησε να νυμφεύση. Απέστειλε λοιπόν ευνούχους εις όλας της αυτοκρατορίας τας πόλεις και συνεσώρευσεν εις το ιερόν ανάκτορον του Βυζαντίου όλας τας καλλονάς. Και έπειτα, καλών αυτάς εις την θαυμασιωτέραν των αιθουσών, εις την αίθουσαν του Τρικλινίου, την καλουμένην του Μαργαρίτου, έδωκεν εις τον αυτοκράτορα ένα χρυσόν μήλον λέγουσα να το δώση εις την μάλλον αρέσκουσαν αυτώ.

Και ο Θεόφιλος περιήλθε τας αγνώστους και τας ωραίας, όλα τα αινίγματα της καλλονής και της χάριτος, τα οποία προσεφέροντο ταρακτικά και επαφρόδιτα έμπροσθέν του. Μία ήτο η ωραιοτέρα και ωνομάζετο Εικασία, έλκουσα το γένος εξ ευγενών. Ο Θεόφιλος την επλησίασε και, καθώς ήτο σχολαστικός, μαθητεύσας εις τον Ιωάννην τον Γραμματικόν, ηθέλησε δίδων εις αυτήν το μήλον να της κάμη μίαν θεολογικήν ερώτησιν:

-Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα, της είπε∙ εννοών την Εύαν, την μητέρα πάσης αμαρτίας.

-Αλλά και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείτονα, απήντησεν η Εικασία, αντιτάσσουσα την Θεοτόκον, την μητέρα πάσης εξαγοράς […]και τόσον ωραία, ώστε ο Θεόφιλος εφοβήθη.

Είδε την γυναίκα ανωτέραν του, την είδε αναλαμβάνουσαν αυτήν τα ηνία του κράτους, την είδε αντιμαχομένην, ως άλλη Ειρήνη Αθηναία, εις τα σχέδιά του.

Και ανεχαιτίσθη και ανέλαβε το μήλον και το έδωκεν εις την Θεοδώραν, την οποίαν η τύχη ως ειρωνείαν αντέταξε κατόπιν εις τα σχέδιά του, την έκαμεν αντίπαλόν του και την έκαμε διάδοχον της Ειρήνης ακριβώς εις τα κατά των εικονομάχων σχέδια.

Η Εικασία, πλήρης μελαγχολίας, απεσύρθη εις μοναστήριον, το οποίον έκτισε πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως και το οποίον απεκαλείτο εξ αυτής Εικάσιον.

Γράφουσα τροπάρια είχεν ακριβώς τελειώσει εκείνο το οποίον εψάλη χθες εις τον εσπερινόν. Ευρίσκετο εις τας λέξεις «η εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν».

Αίφνης η αναγγελία τής ήλθεν, ότι ο βασιλεύς ήρχετο εις επίσκεψιν του μοναστηρίου.

Τα βήματά του ηχούν ήδη εις τον διάδρομον. Ο άνθρωπος, τον οποίον μόνον ηγάπησε εις την ζωήν της, όστις μίαν ημέραν ηθέλησε να της προσφέρη την ευτυχίαν και το στέμμα, ευρίσκετο εκεί πλησίον της.

Τότε η μοναχή εδειλίασεν. Ανελογίσθη όλην της την ζωήν, η οποία κατεστράφη, εφαντάσθη ότι η όψις του ανθρώπου εκείνου θα της κατέστρεφε όλον το οικοδόμημα της μετανοίας και της αφοσιώσεως προς τον Θεόν, το οποίον είχεν επιτελέση. Έχουσα πλέον τον Θεόν ως σύντροφον, εφαντάσθη να φύγη και εκρύβη σπαρασσομένη την καρδίαν, απαρνουμένη το παρελθόν, επιμένουσα εις την λήθην.

Και ο Θεόφιλος εισήλθε και ηννόησε ότι δεν έπρεπε να ίδη την μοναχήν, ότι η Εικασία, την οποίαν τις οίδε ποσάκις είχε νοσταλγήσει και είχεν αναλογισθή, ήτο δι’ αυτόν νεκρά. Ανέγνωσε το τροπάριον και προσέθεσεν ένα στίχον εις το δοξαστικόν: «Κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα φόβω εκρύβη».

Αυτή είνε η παράδοσις του ωραίου τροπαρίου, εις τον οποίον μία καλλονή και ένας αυτοκράτωρ συνειργάσθησαν και το οποίον εγκλείει εντός του μίαν τραγωδίαν έρωτος.

Αλλά πρόκειται τάχα διά μίαν απλήν παράδοσιν. Ο Βρουνέ δε Πρελ, ο διάσημος ιστορικός και μυθογράφος, επρότεινεν ότι καμμία ιστορική αλήθεια δεν υπήρχεν εις την διήγησιν αυτήν και ότι οι ρομαντικοί χρονογράφοι εφαντάσθησαν όλην αυτήν την πλοκήν.

Αλλά τελευταίος ο Ραμβώ υπεστήριξε την αυθεντικότητα της διηγήσεως. Όχι μόνον πολλοί χρονογράφοι αναφέρουν το πράγμα, αλλά και εις την Βυζαντινήν ιστορίαν πολλά άλλα παρόμοια γεγονότα αναφέρονται. Εις το συναξάριον του Αγίου Φιλαρέτου, προγενέστερον της Ιστορίας της Αγίας Εικασίας, άλλο όμοιον περιστατικόν συμβαίνει με την Ειρήνην, η οποία, θέλουσα να νυμφεύση τον υιόν της Κωνσταντίνον, καλεί εις το Βυζάντιον τας ωραιοτέρας κόρας της αυτοκρατορίας, μεταξύ των οποίων έρχεται και η Μαρία, η κόρη του Φιλαρέτου. Κατά την αυτήν εποχήν, εις την Ρωσσίαν οι Τσάροι συνεσώρευαν επίσης εις το Κρεμλίνον τας ωραιοτέρας παρθένους της σλαυικής φυλής και εξ αυτών εξέλεγον την σύζυγον.

Γνωρίζομεν άλλως τε ότι εις το Βυζάντιον […] η καλλονή […] ανεβίβαζεν εις τον θρόνον και ότι αι πορφυρογέννητοι κατά τούτο ήσαν όμοιαι με την Θεοδώραν, την θυγατέρα του Αρκτοφύλακος, και με την Θεοφανώ, την θυγατέρα του καπήλου.

Η ιστορία είνε λοιπόν αληθής. Εις το τροπάριον της Εικασίας δυνάμεθα ασφαλώς να μαντεύσωμεν ολόκληρον τραγωδίαν έρωτος και δύναται κανείς να αναλογισθή την περικαλλή παρθένον, την πλουσίαν άλλοτε εις όνειρα εγκόσμια, την μεθυσμένην τώρα εις ουρανόν, η οποία στιχουργεί εις αίνους και εις δοξαστήρια τας περιπετείας της ζωής της.

Πόσα υπήρξαν τα όνειρα, πόσοι οι πειρασμοί, πόσαι αι απογοητεύσεις εις την ζωήν αυτήν, την οποίαν ήγγισεν επί μίαν στιγμήν το στέμμα και την οποίαν κατόπιν εδέχθη του μοναστηρίου ο τάφος.

Υπάρχει ακόμη έν δίστιχον αυτής, εις το οποίον η Εικασία εξομολογείται:

ότι νυξ μοι υπάρχει

οίστρος ακολασίας ζοφώδης τε και ασέληνος

έρως της αμαρτίας.

Η θύελλα μυκάται εις την ψυχήν της, η σαρξ διαμαρτύρεται, ο ουρανός παλαίει με την γην και τις οίδε πόσοι πόθοι και πόσα δάκρυα έβρεξαν το τεμάχιον του παπύρου, εφ’ ού εγράφησαν οι ευσεβείς στίχοι τους οποίους η εκκλησία εμνημόνευε χθες.

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΠΟΥΛΟΥ

εφ. Νέον Άστυ, 24 Μαρτίου 1904

ΑΥΓΗ. Μ.Τρίτη  14 Απριλίου 2009

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας, ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σήν δούλην παρίδης, Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

(Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:

Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.

Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.

Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.

Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος)

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου

Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:

κι όμως έγινε!

Οι Αμερικανοί στράφηκαν  σε

Al-Jazeera για την κάλυψη των

συγκρούσεων στη Γάζα!

αύξηση 600% είδε στην ηλεκτρονική τηλεθέαση! ο τηλεοπτικός σταθμός   του

εκ των οποίων το 60% προέρχετο απο της ΗΠΑ.

ο Διευθύνων σύμβουλος στην Αγγλική γλώσσα στο Κατάρ

δήλωσε πώς η επέμβαση του Ισραήλ στην Γάζα

ήταν μια επαναστατική ευκαιρία  να γίνει γνωστό το κανάλι

σε ανθρώπους που δεν το ήξεραν,λόγο των δημοσιογράφων

που είτανε μέσα στην Γάζα.

Εν το μεταξύ το Ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ

έβγαλε απόφαση (κατόπιν εορτής)

που επιτρέπη τούς δημοσιογράφους

να μπούνε στην Γάζα

Η απόφαση αυτή αν και ήρθε πολύ αργά για την κάλυψη

του εγκλήματος.

Αν και η Γάζα είναι πολύ κορεσμένη

απο δημοσιογράφους που κατακλίζουνε την περιοχή

για να γράψουν μια ιστορία,

παρόλα αυτά υπάρχουνε πολλές …πολλές ιστορίες

και η πλήρης εικόνα  για  όσους δεν την γνωρίζουνε

φαίνετε μόλις αρχίζουνε να εμφανίζονται.

πηγή.

guardian.co.uk