που ‘ λεγε χθές βράδυ στην σκοτεινή αίθουσα ο Τζάρμους .
Εξακολουθεί η μαυρίλα Θόδωρε
να χτυπά απαίσια τις καμπάνες
να ωρύεται και να κουνά το δάκτυλο .
Εμείς εδώ όμως .
Τραγουδάμε και τη φωνή μας την παίρνει ο αγέρας
και την ταξιδεύει στο μέλλον
Κι εκεί που κοίταγα την αεροπορική διαφήμιση
για την Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη
στο βαγόνι μέσα στο μετρό των Αθηνών ,
να σου κι έρχεται ο Fatih Akin με τους γερανούς του σήμερα
και με παίρνει μαζί στο μακρινό ταξίδι τους στις γειτονιές των Ονείρων.
Στις γειτονιές του 1915 όπου τις σκόρπισε η βία το μαχαίρι
και το μίσος .
Όπου ακούς ένα τραγούδι για τη νεράιδα που έγινε ηλιοτρόπιο
και μια μουσική που γλυκαίνει και τις πιο σκληρές καρδιές των ανθρώπων .
Μη χάσετε τούτο το ταξίδι .
Ακολουθήστε το πέταγμα των Γερανών .
The Cut : Στην ταινιοθήκη Ελλάδος : προβολές 19 :00 και 21:30
Τον έβλεπα πάντα στις προβολές που παρακολουθούσα
όποτε είχα το ρεπό από την εργασία ,
αρχικά στην χειμερινή αίθουσα της Κινηματογραφικής Λέσχης
του Δήμου Ν.Ιωνίας
και κατόπιν πάντα στις καλοκαιρινές και φθινοπωρινές αποδράσεις
στην Εξωραϊστική .
Σήμερα το απόγευμα πέρασα από τον θερινό κινηματογράφο
και είδα ότι έχει ετοιμαστεί να ταξιδέψει για μια ακόμα χρονιά
τους πιστούς φίλους του , και τον είδα .. να κάθεται στην θέση του
παρόλο την βροχή και να μας ξαναλέει !
Στον καιρό της πλημμυρίδας των εικόνων
και της αποξήρανσης των νοημάτων ,
μνημονεύεται κινηματογραφόφιλοι , Ακίρα Κουροσάβα και Φεντερίκο Φελλίνι ,
τον ονειροπαρμένο σοφό και τον τρελό γέρο
Και όμως υπάρχουν πολλά παιδιά στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο που αντιστέκονται στο σκοτάδι που σπέρνει ο φασισμός στο διάβα του και σε πόλεις της Ελλάδας , με τον πολιτισμό τους , το μεράκι τους ,την αγάπη τους και τις δημιουργίες τους που προάγουν τον πολιτισμό και την Ελπίδα ότι σε αυτή την χώρα δέν θα επικρατήσει το σκοτάδι και το μίσος . Τα παιδιά της Ελλάδας δέν είναι οι φουσκωτοί μπράβοι και η συμμορία της Χρυσής Αυγής αλλά τα πανέμορφα παιδιά της που δημιουργούν πολιτισμό ,που εργάζονται δίχως να πληρώνονται… τα άνεργα παιδιά της που δίχως ευρώ η δραχμή… στέκονται αλληλέγγυα και με χαμόγελο το ένα στο άλλο. Τα όμορφα παιδιά όμορφα και με πολύ κόπο δημιουργούνε .
Aγάπη στα δύο
«H Αγάπη στα δύο. Αποχωρίζομαι. Φεύγω, η ανάγκη με διώχνει, με χωρίζει από πρόσωπα αγαπημένα και τόπους με αναμνήσεις. Φτάνω στον άγνωστο προορισμό μου με όνειρα και ελπίδα για το αύριο. Θέλω οι άνθρωποι να με κοιτούν στα μάτια. Εκεί η ιστορία μου κυλά σαν φιλμ…»
Αφηγητής….«Και κάποτε ένα πρωινό ζεστό αλλά συννεφιασμένο που προχωρούσαν έξω από την πύλη της πόλης, ο Ιφλαντ είπε αυτός ο καιρός θα ήταν θαυμάσιος για να φύγει κανείς – και πράγματι ο καιρός έμοιαζε ταξιδιάρης, ο ουρανός βρισκόταν τόσο χαμηλά, κοντά στη γη, και τα πράγματα ολόγυρα τόσο σκοτεινά… λες και όλα καλούσαν την προσοχή του οδοιπόρου να συγκεντρωθεί πάνω στο δρόμο που βάδιζε και μόνο σε αυτόν.»
Karl Philipp Moritz “ Anton Reiser”
Αφηγητής….«Εξαφανίζονται πίσω μου. Φεύγουν. Οι άνθρωποι που τους γνώρισες σε διάφορα μέρη φεύγουν μόλις φύγεις και εσύ. Σαν να του καταπίνει η γη, να τους ρουφάνε οι τοίχοι σαν υγρασία και μένουν μαζί σου μόνο σαν φαντάσματα οι φωνές τους γίνονται ηχώ σβήνει σιγά σιγά, αλλά την θυμάσαι. Το σπίτι είναι άδειο τώρα.»
αγαπάμε το ποδόσφαιρο ,αλλά η οθόνη έγραψε ΑΠΟΕΛ- ΣΑΤΟΥΡΝΙΝΑ 0-1 ! πρίν λίγο τελείωσεη κινηματογραφική ταινία ALTIPLANO που πρόβαλε ET1 .ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ Πέτερ Μπροσένς, καιΤζέσικα Χόουπ Γουντγουορθ .
στο ντοκιμαντέρ <<Champions-μια αστεία ιστορία >> ενός ταλαντούχου κινηματογραφιστή τού Γαβριήλ Τζάφκα .
Το πρόσωπο του γεμίζει το πλάνο,το βλέμα του αγέρωχο ,αυστηρό. Ο λόγος του καταγγελτικός. <<Αυτή η Βουλή θα έπρεπε να ανατιναχθεί στον αέρα ,και να ξαναγεννηθεί ! >> Όχι δέν πρόκειται για κάποιον εξοργισμένο κουκουλοφόρο, αλλά για τόν σημαντικότερο πρέσβη της ελληνικής κινηματογραφίας στο εξωτερικό.
Το ντοκιμαντέρ <<Champions -μια αστεία ιστορία >> από αύριο 16 Φλεβάρη θα προβάλεται στόν Ζέφυρο , του εμπορικού κέντρου Capitol ,3ης Σεπτεμβρίου.
πηγή: OI ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 56 μέρες απεργία στην Ελευθεροτυπία.
νεαρός 14 – 15; ετών ,περπατούσα σ’ ένα μικρό δρόμο της γειτονιάς μου πίσω από το παντοπωλείο του Κόφαστην συνοικία Παλιά όπου για μια στιγμή μου λέει κάποιος στοπ ! Αμέσως βλέπω μια γυναίκα να βγαίνει από μια αποθήκη κρατώντας στα χέρια κάτι και να στρίβει στην γωνιά. Κατόπιν ένας γεμάτος κύριος να βγαίνει από την ίδια αποθήκη να τον πλησιάζουν δυο άνθρωποι να τον πυροβολούν και να φεύγουν τρέχοντας ! Μένοντας έκπληκτος και με ορθάνοιχτο στόμα ακούω μια φωνή να μου λέει, μπορείς να φύγεις! Εκεί είδα τον Αγγελόπουλο για πρώτη φορά ,πίσω από τη μηχανή γυρίσματος. Αυτό το περιστατικό μου έμεινε για πάντα στην μνήμη , και πολύ αργότερα βλέποντας την σκηνή της δολοφονίας του μαυραγορίτη στον Θίασο ,στην οθόνη του κινηματογράφου , αγάπησα τόν Θόδωρο .
Να γράψω για τον χαμό του Θόδωρου ; τι να γράψω αδερφέ ; όποιος δέν γνωρίζει τον Αγγελόπουλο δέν γνωρίζει την πατρίδα του μωρέ έκλεισε το βλέμμα του για πάντα .
Ποιος θα ρίχνει φως στο σκοτάδι τώρα πια; σώπα για λίγο άκου τον γλυκό λυπημένο ήχο που κάνουν οι καμπάνες για πρώτη φορά εκεί στην Φλώρινα ψηλά.