λάτρες της προστυχάτζας

σε όλα τα επίπεδα , 
κι όλα τα συναφή εμετικά εκείνης της τύφλας 
κι έσχατης αθλιότητας .
Που αν αναφέρεις ονόματα σαν την Αλεξίου Έλλη ,
έναν Σκαρίμπα Γιάννη , τον Κόντογλου Φώτη , τον Μενέλαο Λουντέμη , που αν πεις για τον άγιο των γραμμάτων μας 
και τόσους άλλους συγγραφείς που νιώθεις σαν να βουτάς στο πέλαγο το βαθύ , το λιγότερο θα σε κοιτούν παράξενα…

Advertisements

Στο Κουκονήσι της Λήμνου

*Στις προϊστορικές θέσεις του αρχαιολογικού χάρτη του Αιγαίου προστέθηκε το 1992 το Κουκονήσι Λήμνου, μία μικρή νησίδα στον μυχό του κόλπου του Μούδρου, πολύ κοντά στο ομώνυμο σημερινό χωριό. Τον Σεπτέμβριο της χρονιάς εκείνης, ύστερα από χωροσκοπήσεις (survey) διενεργήθηκε για πρώτη φορά ολιγοήμερη ανασκαφική έρευνα (Τομή 1, στο χαμηλότερο ανατολικό τμήμα της νησίδας) από τον γράφοντα σε συνεργασία με την Κ’ Εφορεία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων. Από το 1994 άρχισαν συστηματικές ανασκαφές (Τομή 2, στο υψηλότερο βορειοανατολικό πλάτωμα, το επoνομαζόμενο Κούκονος), αφού πρώτα το έργο εντάχθηκε στα ερευνητικά προγράμματα της Ακαδημίας Αθηνών με τίτλο «Έρευνα στον προϊστορικό οικισμό Κουκονήσι Λήμνου».

απόσπασμα : του Χρίστου Μπουλώτη  ,αρχαιολόγου που διενεργεί την ανασκαφή .

ολόκληρο το άρθρο του ΕΔΩ

Το τραγούδι τού νάι

 

Άκου το νάι πως παραπονιέται , το νάι το γλυκό ,

θρηνεί την εξορία από τον τόπο του :

(( με ξερίζωσαν από τον καλαμιώνα ,

ο θρήνος μου φέρνει δάκρυα σε άντρες και γυναίκες ))

Νάι , νάι , γλυκύ .

Νάζι

Αύρα ,ουρανός

Νάι ,νάι .

Το Ναι το ήμερον , το ταπεινόν , το πράον , το

Ναι το φιλάνθρωπον .

Δυο στιγμές διαφέρει από το Ναι ,όπου είπεν

ο Χριστός .

απόσπασμα : o ξεπεσμένος δερβίσης ,   του Θοδωρή Γκόνη

η φωτογραφία  του Στρατή Μουφλουζέλλη

από την Λέσβο

η Λημνιά Παναγιά με το λευκό της ένδυμα

η Παναγιά της Τρύγης

Αη Στράτης 1935

κείμενο – φωτογραφία Γιάννη Γκαλιούρη 

Ένας κύριος κάθεται στην άκρη της προβλήτας του λιμανιού και αγναντεύει στη θάλασσα τον ήλιο που βασιλεύει . Πιο κει ένα παιδί παρατηρεί με περιέργεια αυτή τη σιλουέτα, γιατί δεν κατάγεται από τον τόπο του. Ο κύριος αντιλαμβάνεται το παιδί και του γνέφει για να κάτσει δίπλα του. Και οι δυο γενιές μαζί απολαμβάνουν τη μαγεία του δειλινού. Μόλις ο ήλιος βυθίστηκε στα φιλόξενα νερά του Αιγαίου, γυρίζει ο κύριος προς το παιδί και του λέει : «Εμείς παιδί μου ήρθαμε στον τόπο σας γιατί αγωνιζόμαστε για να δείτε εσείς τον ήλιο να ανατέλλει πιο λαμπρός και πιο δίκαιος»…..το παιδί ήταν ο πατέρας μου και ο κύριος ο Κώστας Βάρναλης. Kαλημέρα και καλό…..σοφό Σαββατοκύριακο σε όλους !!!

μακριά γαϊδούρα

-Σαράντα μουλάρια καρκατζέλια
πόσα ξύλα στο βουνό ;
-τέσσερα !
-τρία , χάσατε !

μαύρα τα πανιά

Μαύρα τα πανιά του καραβιού
δεν τ’άλλαξαν οι ναύτες
δεμένοι οι κάβοι
και ήρθε το παιχνίδισμα της άνοιξης
στο Αιγαίο Πέλαγος !