Βόλος .Τρίτη 11 . Φεβρουάριος 2014
και ανεβαίνω την Βασάνη με ποδήλατο .
Φτάνοντας στη γωνία Άνθιμου Γαζή ακούω μια φωνή
να φτάνει απο το γωνιακό κτήριο .
-Ακούς τίποτες φίλε μου ;
Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω καγκελόφραχτα παραθύρια,
από εκεί έρχονταν η φωνή ,
ακούω τον ήχο της μπότας των Ναζί και των ΕΑΣΑΔ .
Το σφαγείο του φασισμού και της σβάστικας
μέσα στην Κίτρινη αποθήκη .
Ακούω αδελφέ μου , και ακούω και βλέπω .
Ακούω τα βογγητά των Ελλήνων πατριωτών κρατουμένων
από τα βασανιστήρια , λίγο πριν την εκτέλεση τους .
Βλέπω στιβαγμένους Εβραίους λίγο πριν την αναχώρηση τους
για τον χαμό .
Συνεχίζω τον δρόμο μου για το σπίτι και ΄να τραγούδι
βγαίνει παραπέρα απο ένα καπηλιό .
Έχ, ασημένιες πόρτες
έχει χρυσά κλειδιά
έχει κι όμορφες κοπέλες , -βρε τζάνε μ’
σαν τα κρύα νερά .
